Sobotnia analiza wokalu

Dzisiejszą bohaterką dnia jest Alanis Morissette, żywiołowa wokalistka z Kanady.

Jej charakterystycznym elementem głosu jest mocne jasne brzmienie z dużą ilością przydźwięku, czyli ostrego, brzęczącego dźwięku. Oprócz  trybówtakich jak  np.:

Curbing  0:24- 0:25; 1:38-1:39, 3:06-3:13

Overdrive  3:53-4:03, 2:46

Edge 3:39, 0:30,2:11 zwłaszcza w niskich partiach głosu

…mamy tu wielokrotnie powtarzany  efekt zwany vocak break’iem wykonywany poprzez błyskawiczną zmianę  traktu wokalnego z ustawienia niemetalicznego czyli mocnego do niemetalicznego, które jest znacznie delikatniejsze i słabsze (tryb neutralny ).Pojawia sie na zakończeniach fraz jak i w środku  w kombinacji metal-niemetal-metal(1:13-1:15; 1:25 – 1:28; 2:46-2:47), . Inaczej nazywa się go jodłowaniem. Akurat w tym kawałku  artystka zaśpiewała go kilkanaście razy co pozwala ją zaklasyfikować do wokali bardzo zmiennych szczególnie lubujących się w tym efekcie.

Dodatkowo słyszymy też inny efekt w postaci ceakingu 1:34 pojawiający się szczególnie przy takich licznych przejściach i zmianach. Barwowo występuje tu wysoka krtań, płaskie, wysokie ułożenie języka (co daje przydźwięk) oraz szerokie kąciki ust co łącznie projektuje brzęczące, klarowne dźwięki.Przyjrzyjcie się sami twarzy Alanis. Takie ustawienie pomaga szczególnie przy ściśniętym gardle i daje więcej miejsca na wybrzmiewanie dźwiękom.